Bugün duş alırken şunu farkettim ki, dinlediğimiz şarkının modu kesinlikle insanların üzerimizde yarattıkları etkilerle değişiyor. Mutluysak daha mutlu şarkılara, kızgınsak daha nefret dolu şarkılara, üzgünsek üzüntümüzü daha da kamçılayacak şarkılara yöneliyoruz. Tabii müzik sektöründe de her türlü duyguya yer veren şarkılar olduğundan, insan bu konuda kesinlikle şarkı "açı" kalmıyor.
Sonra kendi kendime sordum: "Peki, ben ne zaman ne türlü şarkılar dinliyorum?" İşte bunun analizi de biraz ilginç oldu.
Black Eyed Peas: Milenyum gençliği, teknoloji çocuğuyuz ve yaşasın günümüz pop kültürü!
Coldplay: Yukarı tükürsem bıyık, aşağı tükürsem sakal, en iyisi hiç tükürmiyim ben nasıl olsa bir gün öleceğiz hepimiz.
MFÖ: Atarlıyım ve heyecanlıyım, beni böyle kabul edeceksin. bkz: Sözümü de hiç esirgemem.
Serdar Ortaç: İki notadan bir beste olmayacağı gibi, iki göz bir burundan da adam olunmayacağını evrene haykırmak istediğimde. (Not: Serdar Ortaç'ın bir sanatçı olduğunu savunmayacağım; ama kesinlikle ruh haline iyi geliyor.)
Queen - Bohemian Rhapsody: Başlı başına bir duygu selinin işaretçisi. En başında "ulan yaşam mı bu" diyip insanı sorgu suala yönlendirirken, sonuna doğru "amaaaaan koyver gitsin, ne farkeder ki" dedirten ve kesinlikle 7 dakikanın sonunda insanın kendisini daha iyi hissetmesine neden olan bir şarkıdır bu.
The Kooks: Asi hissettiğim anlarda, sözlerinden pek bir anlam çıkaramasam da kendimi Avrupa'da bisikletin üzerinde bir yerlere giderken hayal ettiren bir grup.
Başlığında "I" ya da "Ben" geçen şarkılar: Egoist anların, "aman tanrım ben ne yaptım?" sorusuyla bütünleştiği zamanlar. "Sorun sende değil de bende"nin bir yansıması.
Başlığında "You" ya da "Sen" geçen şarkılar: Karşı tarafın genellikle suçlandığı, "sen bana ne yaptın?" sorusunun cevaplandığı ve sonunda da "sorun sende değilmiş, bendeymiş" şeklinde biten şarkılar.
Glee şarkıları: Filmsel, zamanın durmasını dilediğim ve şarkı söylemek istediğim anların sadece glee'de olabileceğini bildiğimden, kendimi hayal dünyasına vurduğum müzikal zamanlar.
Zopan apaçi şarkıları: "Beynim çok dolu, boşaltmalıyım." modu.
Stan Getz & Chet Baker - Autumn in NY & Embraceable You: "Dışarıda yağmur yağıyor, duyu patlaması" höbölö höbölö, anlatamıyorum, o kadar fena.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder