İlk defa buraya cidden ne hissettiğimi yazmaya karar verdim; çünkü sanırsam buna ihtiyacım var.
Hayat çok garip, her an "geriye dönüp bakabiliyoruz"; yaptıklarımızı sorgulayabiliyoruz ve ondan da önemlisi unutsak da, hatırlıyoruz.
Herkes hata yapar; ben de yaptım, yapmaya da devam edeceğim. Her zaman kendime "Keşke yapmasaydım diye düşünme asla" dedim ve kendime geriye dönüp bakabilecek, unutacak; ama hatırlayacak bir çok şey yarattım. Bütün bunlardan asla ve asla pişman değilim; ama şu da var ki, çoğunu bir daha hayatta tekrarlamayacağım.
İnsan-insan ilişkileri çok karışık ve komik. İnsan kendi ne yapacağını kestiriyor da, karşısındakinin ne yapacağını, tepkilerini kestiremiyor. İşte bu yüzden, kalbimi ortaya koymaktan tırsıyor ve çekiniyordum; ama ben her zaman ne hissettiysem arkasında durdum, yalan da söylemedim. Çoğu zaman haketmeyen insanlar için ağladım; onlar farkında bile olmadılar ya da oldular da olmamış gibi davrandılar. İyi de yapmışlar, bana çok şey öğrettiler. Sayelerinde ben, "insan" olmayı öğrendim. Ha bir de bazıları var ki, bırakın insan olmayı, kendilerini bile tanımıyorlar. Davranışlarıyla karşılarındakini kırarken, aslında kendi hayatlarında hatalar yaptıklarının farkına varmıyorlar. İşte o insanlar, bir gün hayatta her şeye sahip olabilirler; belki benden daha da başarılı olabilirler, belki daha zengin olurlar mesela; ama hiçbir zaman onları gerçekten seven insanlarla çevirili olmayacaklar. Hadi diyelim gerçekten sevildiler; sevenlerinden de kaçacaklar ve kimseyi sevmeyecekler, sevemeyecekler. O yüzden, istedikleri kadar kalbimi kırsınlar, ben o kalbi onarırım; hep yaptım ve yapacağım.
"Bir daha asla" dediğim bir zaman oldu; ancak nasıl olduysa yine gün doğdu ve ben unuttum. Hatırlamadım bile olanları. Zihnimden silip her şeyi, olanları sineye çektim. Kısacası, yanlışta doğruyu araya araya, doğrunun ne olduğunu anladım; sonunda yanlış insanla olmaktansa, sadece yanlış insanı tanımanın önemini anladım. İnsan yanlışı görmeden, doğruyu tanıyamıyormuş, bunu gördüm.
Bugün anladım ki; farkında değilmişim; ama ben çoktan yeni açtığım bir defterin birçok sayfasını doldurmuşum güzel anılarla ve kalbimi onarmışım. Eskiden korkardım kırılır diye; ancak şimdi onu ortaya koyuyorum tekrar kırılsın diye.
Korkmuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder