Sanırım arkadaşlarım beni benden daha iyi tanıyorlar ve bunu görmek benim çok garip hissetmeme neden oluyor. Bana inanılmaz gelen bu yıllık yazısını aniden paylaşmaya karar verdim. Her şeyden öte, bana beni tekrar hatırlatıyor.
"Hayal bu ya, çok uzak yerlere gidiyoruz. Yüzümüzde daha bile garip makyajlarla, daha çok insanın önüne çıkıyoruz. En olmadık anlarda kulaklığından yükselen müziğe kötü seslerimizle eşlik edip dans ediyoruz. Ben senin yanlış anlardaki yanlış hareketlerini durmadan taklit ediyorum, sürekli kendimizi oynuyoruz. Oskar heykelciğini kaybedip beni arıyorsun, ben panik olmuyorum bile, çantandadır. Benim hakkımda kimsenin söylemeye cesaret edemediği sırları apaçık yüzüme vuruyorsun, korkuyorum. Sonra biricik drama kraliçem, bir gün "aşk"ı buluyorsun, aynı hikayelerindeki gibi. Üstelik onu o mükemmel fotoğrafı çekmeye ikna ediyorsun. Hayal kurmak bedava, düş güzünle kendi hayatını ve benimkine dokunduğun her parçayı ojelerinde parlak pembeye boyuyorsun. Masallara inanıyoruz. Bir Deniz, bir Ece vardı hiç unutmuyoruz."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder