Ayni seylerden bir daha bahsetmek bile istemiyorum. Son kez halimden sikayetci oluyor ve daha sonra yoluma devam ediyorum.
Hayatta bir insana yapilabilecek en kotu sey 18 yasinda ondan hayatina yon verecek bir karari vermesini istemekmis, bunu anladim. Geceleri uyuyamamak, dusundukce istahin kapanmasi, ayni konu acildiginda gozden dusmek icin hazirlanan yaslar... Yolumu cizmem icin belki de bunlari yasamam; hayatin kurdugum hayallerden, aklimda uydurdugum film senaryolarindan daha farkli oldugunu anlamam gerekiyordu.
En buyuk iki amacim, uydurdugum bi filmde benimle beraber oynayabilecek biri ve baskalarinin kagida doktugu sahnelerde birilerinin etine kemigine burunebilmekti. Neden "di"li gecmis zaman peki?
Bugun derdimi anlatirken ya da en azindan anlatmaya calisirken sunu farkettim: ben hayatta asktan ve oyunculuktan vazgecemem. Her insan bir seyler icin yasiyorsa, benim ayakta durmamin nedenleri de bunlar. Bunlari bir gun bulabilecegime inanmis olmam; ancak anladim ki, o zaman bu zaman degilmis. Biraz sabretmek lazim sanki ve biraz da zamana birakmak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder