Sinavin da verdigi stresle sanirim, insan test cozerken istemeden soruyor kendine: "Neden?" Neden calisiyorum? Neden sistemin istedigi kisilik olmak icin ugrasiyorum? "Basarili olmak" tanimi ne icin basarili? Birine basarili dedigimizde, ona bu sifati hangi kritere gore yakistiriyoruz?
Hayati o kadar hizli yasiyoruz ki, gercekten bir an durup, "Ben neden varim, ne yapiyorum?" diye sormuyoruz bile. Ne oldugumuzdan habersiz, belki baskalarinin bizim icin "dogru" olarak adlandirdigi seylerin etkisi altinda yasiyoruz. Calismakla o kadar mesguluz ki butun hayatimiz boyunca, bir saniyeyi dahi icimizde hicbir tasa duymadan geciremiyoruz. Onu bile kendimize fazla goruyoruz. O zaman da su soruyu sormadan edemiyorum: "Biz bu kadar mi degersiziz?"
En kolayi cevaplayamayacagimiz sorulardan kacmakken, kacmamayi secmeliyiz, secmeliyim. Oturup dusunmeliyim. Bir cevap bulamasam da, aslinda su an oldugumdan daha fazlasi oldugumu bilmeliyim. Sonucta, benim yasamam bana yaramadiktan sonra, kime yarar?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder