Insa ettigimiz binalarin arasinda kucucuk kalip, kayip mi olduk? Kim oldugumuzu hatirlamaz hale mi geldik? Saga sola kosarken, neden yasadigimizi ya da en azindan neden yasadigimizi sorgulamayi mi unuttuk?
Icimizden gelenleri saklamayi, bir seylerden kacmayi mi ogrendik? Hayatimizda hicbir degeri olmayan seyleri hayatimizin en ortasina yerlestirmeyi mi benimsedik? Asil degerli olani kaybederken, icimizde yuzlesemediklerimiz yuzunden gitmesine izin mi verdik? Bazen agzimizdan sadece bir kelimenin cikmasi icin saatlerce dusunmemiz mi gerekti? En guzelini soylemek isterken, susmayi mi tercih ettik? Yoksa tanimaktan mi korktuk?
Kendi ellerimizle yarattigimiz canavara mi yenildik?
Bla bla bla, zart zurt, öyle böyle. İşte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder