Karalamalarım

Aksama kadar yazmayip fikirlerimi kendime saklayacaktim ki, bunu yapamayacagima karar verdim. Artik garipligin dibine iyice vurmus bir insan olarak, dershaneden cikip sirtimda tonlarca test kitabiyla caddeye gelip bir yerlerde oturdum. Neyse ki caddede isim vardi ve bu sicakta kendime iskence edicek kadar da kendimi kaybetmedim - henuz. Buzlu limonatamdan yudumlarken, karsimda oturan yakisikli sarisin cocugu farkettim. Vay be dedim kendi kendime, amma da iyiymis.Tam o anda caddeden gecen, yaslari benden en az 2 yas kucuk olan kizlara gozu takildi bu gencin. Bu arada da kendisi en az 22 yasinda. Hadi bakalim dedim kendime. Gecen kizlardan birinin bacaklarina kitlenen bu yakisikli, kizlarla berabber oldugu koltukta done done bir hal oldu. Sonra da kizin bacaklarinin guzel oldugunu, ancak kucuk oldugunu soyledi : " abi kizin bacaklar iyiymis de kucuk baya." Iste hayattaki garip paradokslardan biri. Yakisikli hala karsimda oturuyor; ama artik ozguveniyle ilgili aklimda soru isaretleri olusturmus bir insan olarak. Daha sonra caddeye bakiyorum ve ustu acik BMWsi ile yuzyil apaci bir adam sokakta gecen kizlara laf atiyor..